laugAkShIshikShA

laugAkShI shikShA is sermon by laugAkShI maharShi
on varNAshramadharma & AchAra for kaThashAkhinuyAyi vipravarga (brAhmaNas who are followers of kRRiShNayajurveda kaThashAkhA = kashmIrIpaNDita ).This seems to be part of larger corpus ” laugAkShI dharmasUtram “which is no longer available .laugAkShI shikShA have 3 parts .
1. shaucha shikShA– This part deals with cleaness and daily rituals like sandhyA , tarpaNa & bhojanavidhi .
2. vrata shikShA– This portion of laugAkShIshikShA
deals with rules & regulations to be followed by young initiate (brahmachArI) with discription of avakirNIprAyashchitta . This is atonment rite one need to perform when one fails to observe celebacy .
3. Achara shikShA– This part deals with the moral chode of conduct an young initiate need to observe .

Advertisements

॥ श्रीकौलोपनिषत् ॥ ( श्रीभास्कररायकृतभाष्यसहिताः)

ॐ शन्नः कौलिकः शन्नो वारुणी शन्नश्शुद्धिः
शन्नोग्निश्शन्नस्सर्वं समभवत् ||

श्रीगुरुचरणाब्जकिरणविसरणनिर्द्धूतहृद्गतावरण.
ह् | भास्कररायः कौलोपनिषदमाथर्वणिं विकासयति ||

वक्ष्ममाणातिरहस्यार्थोपदेशे
अवश्यभाविविघ्ननिरासाय देवताः प्रार्थयते शन्नः
कौलिक इत्यादिना ||
कुलमार्गप्रवर्तकः कौलिकः परशिवः शं-
विघ्ननिराकरणपूर्वकं स्वात्मानन्दप्रापकः, नः-
अस्माकं, समभवत्-भूयात्, वारुणी-प्रथमाभिमानिनी
महती देवता च, शन्नो-भूयात् || शुद्धि द्वितीयाभिमानिनी
देवतापि शन्नो-भूयात् अग्निस्तेजः किंबहुना सर्वमपि
सुखकरं भवतु ||

नमो ब्रह्मणे नमः पृथिव्यै नमोद्भ्यो नमोग्नये नमो
वायवे नमो गुरुभ्यः त्वमेव प्रत्यक्षं सैवासि त्वामेव
प्रत्यक्षं तां वदिष्यामि ऋतं वदिष्यामि सत्यं
वदिष्यामि तन्मामवतु तद्वक्तारमवतु अवतु मां अवतु
वक्तारं ॐ शान्तिश्शान्तिश्शान्तिः ||

परब्रह्मणे पृथिव्यादिचतुष्टयदेवताभ्यः
परमशिवादिस्वगुरुपर्यन्तेभ्यश्च नमः ||
भूतचतुष्टयमाकाशश्याप्युपलक्षणं | प्रत्यक्षं
अहं प्रत्ययव्याजेन सर्वैरनुभूयमानं ब्रह्म सैव
त्वमेवासि | त्रिपुरसुन्दरीरूपकौलोपनिषदति अत एव हे
कौलोपनिषत् त्वामेव तदभिन्नामहं वदिष्यामि | ऋतशब्दो
ब्रह्मपरः | सत्यशब्दोपि तथैव | आदरेवीप्सा स्पष्टमन्यत् |
शान्तिश्शान्तिश्शान्तिरिति विघ्नशान्ति प्रार्थनेयम् ||

अथातोधर्मजिञासा | ज्ञानं बुद्धिश्च ज्ञानं
मोक्षैककारणम् मोक्षस्सर्वात्मतासिद्धिः | पञ्च विषयाः
प्रपञ्चः | तेषां ज्ञानिस्वरूपाः | योगो मोक्षः ||

अथ ब्रह्मजिज्ञासानन्तरं धर्मिज्ञानस्य जातत्वात्
धर्मस्य विमर्शशक्तेः ज्ञानाय विचारः कर्तव्य
(इत्यर्थः) ||

ज्ञानं बुद्धिश्च, ब्रह्मापरोक्षानुभवो ज्ञानं |
तज्जनकन्तु शाब्दं, परोक्षज्ञानं बुद्धिः |
यस्यानुभवपर्यन्ता बुद्धिस्तत्त्वे प्रवर्तते || इत्यादौ
द्वैविध्यव्यवहारदर्शनात् तदुभयमपि
धर्मस्वरूपमेवेत्यर्थः || चकारादनुक्तानां
चैतन्यादिधर्माणां नागानन्दादिभिर्गणितानां
परिग्रहः || ज्ञानं मोक्षैककारणं स्पष्टोर्थः ||
मोक्षस्सर्वात्मतासिद्धिः | सर्वस्य स्वात्माभेदस्सर्वात्मता
तस्यास्सिद्धिस्तद्विषयसविलासाज्ञाननिवृत्तिः | तेन
देवीभागवते कथितार्धश्लोकभागवतस्य सर्वं
खल्विदमेवाहं नान्यदस्ति सनातनं इत्यस्य
समानार्थकज्ञानं मोक्षजनकं इति ध्वनितं |
तादृशज्ञानजन्यमखण्डं वृत्त्यन्तरं वा-
पञ्चविषयाः प्रपञ्च इति सर्वपदं विवृणोति |
शब्दादिविषयपञ्चकं प्रपञ्चपदेनोच्यते || तेषां
भूतसूक्ष्मत्वेन स्थूलभूतानां तदभेदात्
षट्त्रिंशत्तत्त्वानामपि तत्रान्तर्भावात् सर्वत्र
पञ्चभूतानि षष्ठं किंचिन्नविद्यते || इति वासिष्टात् ||
तेषां ज्ञानस्वरूपा इति जडजातं निर्दिश्य चेतनंजातं
निर्दिशति | ज्ञश्चासावनश्चज्ञानं विषयान् जानाति प्राणिति
चेत्यर्थः || तादृशस्वरूपा जीवा इति यावत् || योगो मोक्ष इति
योगोवृत्तिनिरोधः मोक्षोपि ||

अधर्मकारणाज्ञानमेव ज्ञानं ||

धर्मरहितत्वादधर्मः परंब्रह्म तस्य यत्
कारणाज्ञानं तद्विषयकमूलाज्ञानमेव ज्ञानं
एवकारोभिन्नक्रमः विषया जीवा योगो
मुक्तिरविद्येत्येतत्सर्वं ज्ञानमेव शक्तेर्भीन्नं
नास्त्येवेत्यर्थः | भेदस्य मिथ्यात्वादिति भावः | प्रपञ्च
ईश्वरः भेदव्याप्यस्य नियम्यनियन्तृभावस्यापि
व्यापकविरुद्धोपलब्ध्यामिथ्षात्वात्

प्रपञ्च एवेश्वरः || अनित्यं नित्यं

अनित्यत्वेन भासमानं घटादिकमपि
नित्यशक्तिरूपमेव |

अज्ञानं ज्ञानं

अवस्थारूपमज्ञानमपि ज्ञानरूपमेव
शक्तिरेवेत्यर्थः ||

अधर्म एव धर्मः ||

शक्तिरूपो धर्मोपि न पदार्थान्तरं किन्तु
धर्माधारधर्मिरूप ब्रह्मैव |

एष मोक्षः ||

एष एव पन्था मोक्षस्य नान्यः ||

पञ्चबन्धा ज्ञानस्वरूपाः ||
अनात्मनि आत्मबुद्धिः आत्मानि अनात्मताबुधिः इत्यादि
ज्ञानान्येव बन्धरूपणि | ज्ञानं बन्धः इति शिवसूत्रात् |
जीवानां परस्परं भेदः ईश्वरात् भेदः चैतन्यात् भेदः
इति ज्ञानत्रयेण सह पञ्च ||

पिण्डाज्जननं ||

ईदृशबन्धसद्भावादेव पिण्डाण्डसम्बन्धरूपं
जननं भवति ||

तत्रैव मोक्षः ||

परन्तु कौलज्ञानमहिम्ना मोक्षोपि तत्रैव पिण्डाण्ड
एव भवति न पुनश्शताधिकनाड्युत्क्रमणं देवयानगतिः
ब्रह्मणा सह मुक्तिरित्येवं रूपो विलम्बः || तस्य तावदेव
चिरं, न तस्य प्राणा उत्क्रामन्ति इत्यादि श्रुत्यन्तरादिति ||

एतत् ज्ञानम् ||

प्रथमं शास्त्रसिद्धान्तमुक्त्वा ज्ञाननिष्कर्षमाह
एतत् वक्ष्यमाणं ज्ञानसर्वस्त्रं ||

सर्वेन्द्रियाणां नयनं प्रधानं ||

ब्रह्मप्रतिनयेत् || षड्भिरपीन्द्गियैर्जन्येषु
प्रत्यात्मकज्ञानेषु अहमिदं जानामित्यादिप्रकारकेषु
अहन्तया भासमानं ब्रह्मैव प्रधानं | तमेव
भान्तमनुभाति सर्वमिति श्रुत्या तदितरस्य
सर्वस्याप्यनुभासमानतोक्तेः || ईद्दशविवेचनं
सर्ववृत्तिषु यथास्यात्तथा यतेत || एकेन्द्रियजन्यमपि
ज्ञानं विवेचनमन्त्रेण प्रधानं नयेत् ||
ग्राह्यग्राहकसंवित्तिसामन्ये सर्वदेहिनां |
विशेषोयं तु सम्बन्धसामान्ये सावधानता || इति वचनात्
अविवेचनाभाव एव ज्ञानसर्वस्वमित्यर्थः ||

धर्मविरुद्धाः कार्याः ||

इतः प्रभृति उपासककर्तव्यप्रकारननुशास्ति |
तादृशविवेचकज्ञानाधारैकरसिकानां
चित्तस्थैर्याद्यर्थं कर्मकालेपि संविदादिसेवनं
धर्मशास्त्रविरुद्धं कर्तुं युक्तं ||

धर्मविहितानकार्याः ||

धर्मशास्त्रविहिता अपि ज्योतिष्टोमादयः
तादृशधाराविरोधसम्भावनायां प्रतिकर्तुं युक्ताः ||
करणाकरणयोरभ्यनुज्ञानमिदं
नत्वात्यन्तिकविधिनिषेधरूपं || गौतमेनापि
चत्वारिंशत्संस्कारान्
बहिरङ्गानष्टावन्तरंगांश्चोक्त्वा आन्तरशुद्ध्युत्तरं
बहिरङ्गानामनावश्यकतोक्ता || मनुनापि सर्वान् धर्मान्
विस्तरेणोक्त्वा शास्त्रान्ते ब्रह्माभ्यासं विधाय
तत्पराणां स्वपूर्वोक्तधर्मानादर उक्तः || तदृश
स्मृतेरियमेव श्रुतिर्मूलम् ||

सर्वं शाम्भवीरूपम् ||

विहिताचरण इव निषिद्धाचरणेपि त्रिपुरसुन्दर्या
भावनस्याविशेषात् || तत्भावनवैषम्यवता
भ्रष्टानामेव विधिनिषेधकृतौ बन्धः इति भावः || अत एव
भगवद्वाक्यम् ||

मत्कर्म कुर्वतां पुंसां कर्मलोपो भवेद्यदि |
तत्कर्म ते प्रकुर्वन्ति त्रिंशत्कोट्यो महर्षयः || इति ||

आम्नाया न विद्यन्ते ||

ज्ञातत्वात् तं प्रति वेदा अपि न प्रवर्तन्ते || अत-एवोक्तं
भगवत्पादैरध्यासभाष्ये अविद्यावद्विषयाणि
शास्त्राणीति || उक्तयोरभ्यनुज्ञयोर्हेत्वर्थवादरूपे सूत्रे ||

गुरुरेकः ॥

एकस्य यथोक्तलक्षणलक्षितस्य गुरोपास्त्या अयमर्थो
लभ्यते | गुरुबाहुल्येनोपदेशवैषम्ये
संशयावश्यम्भावात् | अत-एव परशुरामकल्पसूत्रे

एकगुरूपास्तिरसंशयः ||

लब्धा कुलगुरुं सम्यक् न गुर्वन्तरमाश्रयेत् || इति ||

कुलार्णवोक्तनिषेधस्येयं श्रुतिर्मूलम् || लब्ध्वेत्युक्त्यैव
कौलिके गुरवोनन्ता इति शक्तिरहस्यवचनं
तादृशगुरोरलाभाभिप्रायम् ||

सर्वैक्यताबुद्धिमन्ते ||

ऐक्यमिति स्वार्थे ष्यञ् || एवं रीत्या वर्तमानः
साधकोप्यन्तकालेप्यद्वैतबुद्धिमेव लभते ||

आमन्त्रसिद्धेः ||

अधिकारोयं | इत आरभ्य मन्त्रसिद्धिपूर्वकाले ये
नियमा अनुष्ठे यास्तेधर्माः कथ्यन्ते इत्यर्थः || तेन
वक्ष्यमाणेष्वेकस्याप्यनादरे सिद्धिहानिरेवेति भावः ||

मदादिस्त्याज्यः ||

मोदकद्रव्यसेवनजन्यो विकारविशेषो मदः ||
विकारान्तसण्यादिपदग्राह्याणि अरिषड्वर्गश्च सन्त्याज्य एव
|| मन्त्रसिध्युत्तरन्तु स्वत एव कामक्रोधादयो न प्रसरन्ति |
विकार विशेषास्तु पूर्वमेवाभ्यनुज्ञाताः || तथा च
यावन्न चलते दृष्टिः आगलान्तं पिबेत् द्रव्यं || इति
वचनयोर्मन्त्रसाधकसिद्धमन्त्रपरत्वेन
व्यवस्थासिद्धेरविरोधः ||

प्राकट्यं न कुर्यात् ||

स्वकीयमन्त्रदीक्षोपास्तिरहिताधर्मान्तरेष्वत्यन्ता-
दरशीलाः स्वीयमन्त्रोपासकाभासाश्च सर्वेपि बहिर्मुखाः
तैर्यथा अयमेतदुपासक इति न ज्ञायेत तथोपास्तिं गोपयेत् ||
इदञ्च दीक्षान्तरेष्वपि तुल्यं || नैनमदीक्षिताव्रतयन्तं
पश्यन्ति | इत्यादि तत्तत्प्रकरणगतवचनात् ||
यद्यप्यस्यादीक्षाया वेदेष्वारण्यककाण्डे विहितत्वादेव
रहस्यतासिद्धा क्रत्वंगप्रवर्ग्यादिवत् | तथापि पुनः
कण्ठरवेण तद्विधानं रहस्यान्तरेभ्यो
वैलक्षण्यार्थं || धर्मान्तरेषु रहस्यभङ्गे
क्रतुवैगुण्यमात्रमिहतु तथात्वे नरक एवेति || तथाच
भगवान्परशुरामः प्राकट्यान्निरयः || इति

न कुर्यात्पशुसम्भाषणं ||

बहिर्मुखास्सर्वेपि पशवः विद्याहीनत्वात्
एतदुषास्तेवेवविद्यात्वात् न शिल्पादिज्ञानयुक्ते विद्वच्छब्दः
प्रयुज्यते || इत्यादि वचनात् || तैस्सह सम्यक्
स्वहृदयज्ञापनपर्यन्तं भाषणं न कार्यं |
तेनापातभाषणस्य न निषेधः ||

अन्यायो न्यायः ||

यदि कश्चिद्वावद्कः पूर्वोत्तरमीमांसान्यायैः
कौलिकाचारं दूषयेत् तथापि न मनागपि कोपः कार्यः
इत्याशयेनाह अन्याय इति अल्पार्थो नञ् अल्पबलो न्यायः
पूर्वपक्षन्याय इति यावत् || सोपि न्याय एव || न हि
पूर्वपक्षोपि न्यायोपन्यासमन्तरेण प्रवर्तते
अतस्तादृशन्यायसिद्धोपि न्याय्य एवायं पन्थाः | न चैवं
सति सिधान्तन्यायेनापवादात्कथमाश्वासः
सिद्धान्तानामृषिभेदेन बहुविधत्वेन तदभिमानिभिस्तथा
तथोपपादनस्य परस्परविरुद्धस्य पूर्वोत्तरतन्त्रस्थ
देवताधिकरणादिषु बहुशो दर्शनात् || वादिनो दौर्बल्यं न
न्यायस्येति भावः || तर्काप्रतिष्ठानादिति भगवान् व्यासः ||
अचिन्त्याः खलु ये भावा न तां स्तर्केण योजयोदिति च ||
ईदृशन्यायानां चित्तसमाधानैकफलकानां
सम्प्रदायाविरोधेनैवोपन्यासस्योचितत्वात् || यथा
श्रुतिस्मृतिसम्प्रदायानामुत्तरोत्तरस्य दुर्बलत्वेपि
प्रकृततन्त्रे वैपरीत्यमूह्यम् || न चायं सुतरामन्यायः
धर्मशास्त्रविद्भिरपि उत्तरोत्तरेण पूर्वपूर्वसंकोचस्य
बहुशः स्वीकारात् ||

न गणयेत्कमपि ||

ब्रह्माणमपि स्वसिद्धान्तविरोधवादिनं न गणयेत् |
अतीव दृढं विश्वसेदित्यर्थः | अत एव विश्वासभूयिष्ठं
प्रामाण्यमिति कल्पः ||

आत्मरहस्यं न वदेत् ||

प्राकट्यापत्तेर्मित्रायापि नैव वदेदित्यर्थः ||

शिष्याय वदेत् ||

अत एव कर्णात्कर्णोपदेशेन सम्प्राप्तमवनीतलं | इति
स्मृतिः | ईदृसम्प्रदायैकज्ञेयत्वेनैवेदृशार्थविषये
श्रुतिस्मृत्यपेक्षया सदाचारस्यैव बलवन्त्वं ||
व्याकरणापेक्षया
सत्प्रयोगरूपाचारस्येवेत्यादिकमूह्यं ||

अन्तःशाक्तः बहिश्शैवः लोके वष्णवः ||

अप्राकट्येपि कर्तव्यतामेव विवृणोति शक्तेरुपास्तिरन्तः
करणैकवेद्या कार्या ||

कुचन्दनेन शाक्तानां भ्रूमध्ये बिन्दुरिष्यते ||

इति चिह्नानि विदितान्यपि
विभूतिधारणादिशैवचिह्नैराच्छादितानि एव कार्याणि ||
शिवस्यापि शक्त्यभेदात् || मामेव पौरुषं रूपं
गोपिकानयनामृतं इत्यादि वचनैर्विष्णुस्वरूपस्य
परशिवावरोधत्रिपुरसुन्दरीप्रकटरूपान्तरात्मकतया
सभासु विष्णुनामाम्रेडनादिना विष्णूपास्तिमेव
प्रकटयेत् इति सूत्रत्रयार्थः || अत एव
व्ष्णुशिवशक्तीनामुत्तरोत्तरफलाधिक्यं
उत्तरोत्तररहस्याभिप्रायेणोक्तं रहस्यनामसाहस्रे ||

अयमेवाचारः ||

सन्त्यन्येपि कौलिकानामाचारास्तन्त्रेषु विहिताः तेषां
सर्वेषा मध्ये प्राकट्याभावरूपाचारः एवातीवमुख्य
इत्यर्थः |

आत्मज्ञानान्मोक्षः॥

कर्मवदतीवाचार-एवासक्तस्सनात्मानुसन्धाने न
प्रमाद्येत अपितूभयमपि सम्यगनुतिष्टेदिति द्योतनायेह
पुनः स्मारणम् ||

लोकान्निन्द्यात् ॥

प्रवाहेणानादिरूषाणि नानाविधानि दर्शनानि
सर्वाण्येव तत्तदधिकारिभेदेन प्रमाणान्येव तानि सर्वथा
न निन्देत् | तन्निन्दनेन तदधिकारिणां संशयोत्पत्त्या
स्वावलम्बितदर्शनेप्यविश्वासः
कौलिकेप्यनधिकारादुभयभ्रष्टतापत्त्याच्छिन्नाभ्रवन्ना
शापत्तेः तेनोपासकस्य निन्दनीयत्वापत्तेर्वैगुण्यं | अत एव
न बुद्धिभेदं जनयेदज्ञानां कर्मसंगिनं || इति
भगवान् कृष्णः | सर्वदर्शनानिन्दनमिति भागर्वरामश्च
|

इत्यध्यात्मं ||

सर्वदर्शनानिन्दनं क्वोपयुज्यते इत्याशङ्कायामाह
परेषां छिन्नाभ्रवन्नाशापेक्षया स्वस्य सर्वात्मभावे
न्यूनतापत्तेरयमाचारोप्यात्मज्ञा न एवोपकुरुत इत्यर्थः
||

व्रतं न चरेत् ||

पुरुषार्थरूपाणि व्रतानि नाचरेत् तैः
प्राप्यस्यार्थस्येतोप्यधिकस्याभावात् || यानि
वर्णाश्रमधर्मरूपाणि पुरुषार्थसाधकत्वेन प्राप्तानि
| प्राप्तानां नित्यनैमित्तिकानामङ्गत्वेन प्राप्तानि
दर्शपूर्णमासाद्यंगभूतानि क्रत्वर्थव्रतानि तानि तु
कार्याण्येव || नित्यनैमित्तिकानां त्यागाविधानात्

न तिष्ठेन्नियमेन ||

तस्यैवेदं विवरणं | नियमनस्य
निर्बन्धरूपत्वेनात्मानुसन्धानविरोधित्वात् ||

नियमान्न मोक्षः ||

आत्मानुसन्धानाभावादेव मोक्षे
विलम्बितत्वापत्तेरित्यर्थः ||

कौलप्रतिष्ठां न कुर्यात् ||

यदि कश्चिन्न्यायोपन्यासनिपुणः कौलं
सन्न्यायैरेवस्थापयितुं क्षमेत् | सोपि नेमं मार्गं
प्रतिष्ठापयेत् अप्राकट्यभंगापत्तेः अत
एवैतच्छास्त्रविषये ग्रन्थकारस्यापि कौलप्रतिष्ठारूपत्वेन
तत्रापि निषेधप्रवृत्त्या साम्प्रदायिकानां
कतिपयांशानां अप्रकटनाय गुरुमुखादेव ज्ञेयमिति
तत्र तत्र लेखः संगच्छते ||

सर्वसमो भवेत् ||

एतच्छास्त्रेष्वेवाचारान्निष्कृष्य विधत्ते प्राणिमात्रे
स्थावरमात्रे वा समो भवेत् || अनन्यभावेन वर्तेत अत एव
भागवते खं वायुमग्निं सलिलं महीञ्चेत्यादि

समुक्तो भवति

स एव सद्यो मुच्यते तादृशपुरुषधौरेयात्
ईषन्नयूनास्तु शनैश्शनिर्मुच्यन्त एवेति भावः ||

पठेदेतानि सूत्राणि प्रातरुत्थाय देशिकः |
आज्ञासिद्धिर्भवेत्तस्य इत्याज्ञा पारमेश्वरी ||

अथानुसन्धानपूर्वकमेतानि सूत्राणि यः पठति स
एव देशिकः तस्यैवाज्ञासिद्धिः अप्रतिहतज्ञाता शिवभाव
इति यावत् | एवं परमेश्वर स्याज्ञा अतोऽनाश्वासो न कार्य
इति भावः ||

यश्चाचारविहीनोपि योवा पूजां न कुर्वत् |
यदि ज्येष्ठं न मन्येत नन्दते नन्दने वने ||

यः पूर्वोक्ताचारान्नानुतिष्ठति
संशयापन्नमनास्तु तदुक्तविधां सपर्यां न करोति
वचनव्यत्ययश्छान्दसः || अयं पन्थास्सर्वोत्तम इति न
मन्यते | एतादृशोप्युपासकाभासः उक्तफलालाभेपि
स्वर्गमात्रं लभत एव | किमु यथावत्तदुपासकस्य
यथोक्तफलप्राप्तिरिति भावः ||

॥ इति कौलमार्गपारावारपारीणश्रीमद्भास्कररायविरचितं
कौलोपनिषद्भाष्यं संपूर्णम् ॥

॥ शक्तिभैरवीध्यानम्॥

सद्यस्सङ्गरसङ्गतासुरशिरश्श्रेणीभिरास्त्रोल्ब्णैःराबध्यस्त्रजमुत्तरीयमनया संविभ्रतिं सादरम् । दोर्भि: खेटकपालपन्नगमहाघण्टाशुभङ्कारिका खट्वाङ्गत्रिशिखानसिञ्च दधतीं वन्दे महाभैरवीम् ॥१॥

अञ्जनाचलनिभात्रिलोचनासेन्दुखण्डविलसत्कपर्दिका
रक्तपट्टपरिपरिधायिनी चतुश्चारुदंष्ट्रपरिशोभितानना।
हारनूपुरमहार्हकुण्डलाद्युज्वला घृसृणरञ्जितस्तना
प्रेतरुढगुणसत्कापालिनि खडगचर्मभृदिहास्तु भैरवी ॥२॥

श्रीभद्रोल्पत्ति – An English Translation

परमेकांशमेवन्तु परमेश्वरलोचने ।
जयते भद्रकाली तु दारुकावधकारिणीम् ॥

In keraladesha Goddess bhadrakAlI is invoked with bAlAbhairavI vidhAnaM hence bAlA mantra is present in famous dashAkShara mantra of bhadrakAlI . Instead of bhadrakAlI devatA one can observe shaktibhairavI devatA in Chhanda of dashAkShara mantra . She carries a trident, head of dArika, sword, vattala and vetAla is her vehicle. She has three eyes, four or eight hands. The appearance of Kali in Kerala is in sitting position.
Local Keralalite legends of bhadrakAlI are recorded in saMskRRita and malayAlabhAShA texts like shrIbhadrolpatti , dArukavadham , dArikavadham
, shrIbhadrakAlImAhAtmyaM & bhadrakAlIsaptashatI .
The story is also alive and narrates well in oral tradition. The entire myth of dArikavadham of Kerala does not appear in any of the authentic version of Purana but appears to have its origin in oral tradition such as ‘thottampattu’ in various versions.
There are small diversions in all of thses texts but main corpose of story remains same .The word kAlI originates from the Sanskrit word kAlakuTa. She got her name because she originates from the kAlakuTa of paramashiva’s neck. The other version is that, the Malayalam word kaluka means horror and one who created horror is known as kAlI.
devagaNa and asuragaNa had a big fight in dwApara yuga and at the time of the war viShNu killed all of the asuras except two woman dinapati and danapati who manged to escape and hide in the underworld pAtAla. The two women wanted restablishment of asuravaMsha and started penance to appease Lord brahmA. Brahma appears infront of them and asked about their wishes. They ask for sons . brahmA replied that, danapati’s penance was not in full honest and that’s why she will give birth to a foolish son and he will be the king of karkapurI and known as karka. dinapati had penance in fullswing and she will get a strong son. His name would be dAruka and he will become the king of dArukapurI .Then brahmA gave little rice and water. These two women left and danapati married bhadra and dinapati married bhikara the king. After both women conceived and gave birth to two boys.karakana grow and one day he tried to eat Sun as his food. Aditya got angry, threw an arrow on karakana and he got killed. dinapati gave birth to dAruka and during his birth time, sea became dirty, animals started runing .When he grows, he asked about his relatives and enemies.When he grew up he came to know that their clan had been destroyed by viShNu and took an oath to take revenge upon him. His mother said that devagaNa were their enemies. viShNu gave help to devagaNa to deafeat their ancestors. She asks him to go and make penance to brahmA and get his wishes fulfilled. To fulfil this purpose he went to gokarNakShetra and observed austerities.The penance continued for a very long time and brahmA did not appear. dAruka starts his penance in standing position, stands in water, and stands around fire.In desperation, he began to cut off his head with a sword. No sooner had the first drop of blood fallen on the ground then Lord brahmA appeared before him and promised to give whatever boon he wanted. Demon dAruka after intense ascetic practice, secured boons of invincibility from lord brahmA . A drop of his blood would generate thousands of dAruka known as upadArukagaNa and no one could kill him. Thus armed, dAruka began to commit numerous depredations. When Shiva came to know of dAruka’s misdeeds, he opened his fiery third eye (trinetra) and an enormous flaming form of bhadrakAlI emerged to destroy dAruka. Shiva gave trident(trishUla), sword(asi), mace(gadA), axe(parashu) in her hand and sent her to kill dAruka .

bhagavati bhadrakAlI went through the forest and sought the help of bloodthirsty vetAla, king of forest ghosts and spirit.Then bhadrakAlI turned to war with dAruka. vetAla spread his enormous tongue over the battlefield, drinking dAruka’s blood as bhadrakAlI cut off his head.
She trew the intestines to pishAchagaNa and flesh to bhUtagaNa. vetAla cut the thighs of dAruka and drank the remaing blood . dAruka’s wife (mandodarI) discovering the death of her husband got angry and began to do penance of shiva .Shiva appeared and gave her a few drops of sweat from his body saying that the person on whom she sprinkled the sweat drops would suffer from small pox. On her way back she met bhadrakAlI at whom she threw the sweat drops to avenge for her husband’s death.dAruka’s wife threw the sweat to bhadrakAlI’s body. Immediately bhadrakAlI fell down on the floor and she got smallpox on her body. bhadrakAlI asked for help. Hearing bhadrakAlI’s cries for help, Shiva created ghaNTAkarNa from his earwax (karNamala). ghaNTAkarNa licked his sister’s body to remove the small pox but out of modesty could not touch her face which remained scarred.The furious bhadrakAlI returned to kailAsha, holding dAruka’s head in her left hand.She offered the head of dAruka to Shiva. Shiva gives blood from his little finger of right hand and try appeases her with blood offerings . On seeing still fearful nature goddess, Shiva attempted to calm her saying daughter dance up on my body and release your temper. Doing this, she was satisfied and henceforth began to receive offerings from devotees as a boon from Shiva.

रक्ताङ्गीं रक्तवस्त्रां करिकरविलसत्कुंडलां चण्डदंष्ट्रां कंठोद्यद्रुंडमालां परिसरविलसच्छोभिपैशाचवृंदाम् ।
घोरां घोराट्टहासां करकलितकपालासिरौद्रां त्रिनेत्रां शत्रूणां प्राणहन्त्रीं शशिशिशुमकुटां भावयेद्भद्रकालीम् ॥

चण्डिकादण्डकस्तोत्रम्

ॐ नमश्चण्डिकायै॥

ऊं ऊं ऊं उग्रचण्डं चचकितचकितं चंचला दुर्गनेत्रं हूँ हूँ हूंकाररूपं प्रहसितवदनं खङ्गपाशान् धरन्तम्। दं दं दं दण्डपाणिं डमरुडिमिडिमां डण्डमानं भ्रमन्तं भ्रं भ्रं भ्रं भ्रान्तनेत्रं जयतु विजयते सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ १॥

घ्रं घ्रं घ्रं घोररूपं घुघुरितघुरितं घर्घरीनादघोषम् हुं हुं हुं हास्यरूपं त्रिभुवनधरितं खेचरं क्षेत्रपालम्। भ्रूं भ्रूं भ्रूं भूतनाथं सकलजनहितं तस्य देहा पिशाचं हूँ हूँ हूंकारनादैः सकलभयहरं सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ २॥

व्रं व्रं व्रं व्योमघोरं भ्रमति भुवनतः सप्तपातालतालं
क्रं क्रं क्रं कामरूपं धधकितधकितं तस्य हस्तेत्रिशूलम्। द्रुं द्रुं द्रुं दुर्गरूपं भ्रमति च चरितं तस्य देहस्वरूपं मं मं मं मन्त्रसिद्धं सकलभयहरं सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ ३॥

झं झं झंकाररूपं झमति झमझमा झंझमाना समन्तात् कं कं कंकालधारी धुधुरितधुरितं धुन्धुमारी कुमारी। धूं धूं धूं धूम्रवर्णा भ्रमति भुवनतः कालपास्त्रिशूलं तं तं तं तीव्ररूपं मम भयहरणं सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ ४॥

रं रं रं रायरुद्रं रुरुधितरुधितं दीर्घजिह्वाकरालं पं पं पं प्रेतरूपं समयविजयिनं शुम्भदम्भे निशुम्भे।संग्रामे प्रीतियाते जयतु विजयते सृष्टिसंहारकारी ह्रीं ह्रीं ह्रींकारनादे भवभयहरणं सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ ५॥

हूंकारी कालरुपी नरपिशितमुखा सान्द्ररौद्रारजिह्वा हूँकारी घोरनादे परमशिरशिखा हारती पिङ्गलाक्षे । पङ्के जाताभिजाते चुरु चुरु चुरुते कामिनी काण्डकण्ठे कङ्काली कालरात्री भगवति वरदे सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ ६॥

ष्ट्रीं ष्ट्रीं ष्ट्रींकारनादे त्रिभुवननमिते घोरघोरातिघोरं कं कं कं कालरूपं घुघुरितघुरितं घुं घुमा बिन्दुरूपी। धूं धूं धूं धूम्रवर्णा भ्रमति भुवनतः कालपाशत्रिशूलं तं तं तं तीव्ररूपं मम भयहरणं सिद्धिचण्डी नमस्ते॥७॥

झ्रीं झ्रीं झ्रींकारवृन्दे प्रचरितमहसा वामहस्ते कपालं खं खं खं खङ्गहस्ते डमरुडिमडिमां मुण्डमालासुशोभाम् । रुं रुं रुं रुद्रमालाभरणविभूषिता दिर्घजिह्वा कराला देवि श्री उग्रचण्डी भगवति वरदे सिद्धिचण्डी नमस्ते॥ ८॥

आरुणवर्णसङ्काशा खड्गफेटकबिन्दुका। कामरूपी महादेवी उग्रचण्डी नमोऽस्तुते॥९॥

॥ श्रीचण्डिकादण्डकस्तोत्रं समाप्तम् ॥

॥ शाबरगरुडदशनामावलिः॥

ॐ श्रीगरुडाय नमः॥१॥
ॐ वेदगरुडाय नमः॥२॥
ॐ वीरगरुडाय नमः॥३॥
ॐ श्रीकृष्णगरुडाय नमः॥४॥
ॐ मन्त्रगरुडाय नमः॥५॥
ॐ यन्त्रगरुडाय नमः॥६॥
ॐ सिद्धगरुडाय नमः॥७॥
ॐ श्रीनाथगरुडाय नमः॥८॥
ॐ अघोरगरुडाय नमः॥९॥
ॐ शाबरगरुडाय नमः॥१०॥

॥ भैरवोवाच ॥

असिताङ्गो विष्णुरूप:। रुरु: ब्रह्मरूप: । चण्डस्सूर्यरूप:। क्रोधो रूद्र:। उन्मत्त: इंद्र: । कापालिकश्चंद्र:।
भीषणो यमः । संहार स्वयम् । एतद्व्यतिरिक्ता देवा: तदंशा:। सृष्टिकर्तारस्सर्वेऽपि रुर्वांशा:। स्थिति कर्तारस्सर्वेऽपि असिताङ्गांशा:। संहारकर्तारस्सर्वेऽपि क्रोधांशा इति ।
एवं जगत्सृष्टयादिकं कृत्वा प्रलयानन्तरं निजसप्तमूर्तिसंकोचं कृत्वा एक: शाश्वत: संहारभैरव: परमात्मा वर्तते ॥

॥ अष्टभैरवनामावलि: ॥
ॐ विष्णुरूपाय असिताङ्गभैरवाय नमः ॥
ॐ ब्रह्मरूपाय रुरुभैरवाय नमः ॥
ॐ सूर्यरूपाय चण्डभैरवाय नमः॥
ॐ रूद्ररूपाय क्रोधभैरवाय नमः॥
ॐ इन्द्ररूपाय उन्मत्तभैरवाय नमः॥
ॐ चन्द्ररूपाय कपालीभैरवाय नमः॥
ॐ यमरूपाय भीषणभैरवाय नमः॥
ॐ सर्वस्वरूपाय संहारभैरवाय नमः॥